ความไร้เสน่ห์ของบราซิล

ช่วงนี้เกิดอารมณ์หงุดหงิดกะหลายเรื่อง เขียนเรื่องเสน่ห์ไปแล้วเลยต้องเขียนเรื่องความไร้เสน่ห์กันบ้าง เพราะรู้สึกว่าการอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว แต่ทำไมไม่หลงรักซักที ก็บราซิลมันสุดโต่งอ่ะ มีแต่ขาวกับดำ ไม่รักก็เกลียด มาอยู่แล้วต้องทำใจ เขียนเสร็จแล้ว อ่านเอง...รู้สึกเหมือนเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายสุดๆ แต่มันคือเรื่องจริงนะ เรื่องจริงเป็นสิ่งไม่ตาย.....

ความรุนแรง ขอเขียนเป็นเรื่องแรก เพราะไม่รู้มันจะอะไรนักหนาบ้านเมืองนี้ ฆ่าแกงกันเป็นว่าเล่น ตำรวจฆ่าพวกค้ายา พวกค้ายากลับมาฆ่าล้างแค้นตำรวจ ผัวฆ่าเมีย เมียฆ่าผัว ฆ่าหั่นศพ ฆ่าจ่อยิง จ้างวานฆ่า ฆ่าข่มขืน ปล้นฆ่า มีหมดทุกรูปแบบ ดูข่าวแล้วเพลีย มีให้เห็นทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ เบื่อมาก ไม่อยากออกไปไหนไกลๆตามลำพัง ไม่กล้าใส่เครื่องประดับ ของมีค่า ไม่กล้าไว้ใจใคร กลัว!! เรื่องจี้ปล้นก็ไม่แพ้ การฉกชิงวิ่งราวมีเยอะมาก บางทีก็เกิดขึ้นกับคนใกล้ตัว เช่น โดนกระชากสร้อย กระชากกระเป๋า ไม่ก็โจรเข้าปล้นสถานที่ใกล้ๆบ้าน เช่น ปล้นลูกค้าในร้านอาหาร หรือปล้นร้านขายจิวเวอรี่!! 

ความไม่เกรงใจ มีแต่คนนึกถึงแต่ตัวเองกันที่นี่จะเรียกว่า เห็นแก่ตัว ก็ได้ อย่างขับรถนี่ก็ไม่มีน้ำใจบนท้องถนนกันเลย เห็นคนจะข้ามถนนแทนที่จะชลอกลับเร่งเครื่อง แล้วนึกจะเปลี่ยนเลนส์แทนที่จะเปิดไฟเลี้ยวกลับหักเลี้ยวกระทันหัน พวกขับมอร์เตอร์ไซต์เลยขับชนคว่ำกันเป็นว่าเล่น มีตายได้ทุกวันเพราะพวกรถเก๋งก็เห็นแก่ตัว ไม่มีใครให้ทางใคร พวกมอร์เตอร์ไซต์ก็ขับไม่ดูตาม้าตาเรือ แล้วนิสัยเสียกันนะ ใครผิดใครถูกไม่สนเพราะกรูโทษคนอื่นไว้ก่อน แย่มาก!! พวกเมาแล้วขับยิ่งแล้วใหญ่ เห็นรถพังยับเยินจอดอยู่ข้างทางบ่อยมาก เห็นแล้วไม่อยากจะจินตนาการสภาพศพเลยอ่ะ พวกนี้อันตราย รถเมล์ รถไฟ ก็ใช่ย่อย เบียดเสียดยัดเยียดกันแบบแย่งได้แย่งเอา หญิงชายไม่สน กรูขอขึ้นก่อนกันทั้งนั้น พวกนักการเมืองก็โกงกินกันสุดๆ ประเทศนี้อันธพาลครองเมือง เพราะพวกคนในสลัมมีเยอะก็เลยเลือกนักการเมืองที่เข้าข้างคนจน มาเป็นรัฐบาลมาเป็นประธานาธิบดี พวกอิทธิพลมืดเลยครองเมือง คนจนที่นี่น่ากลัวนะ จิตใจหยาบ ติดยา ค้ายา ฆ่าแกง จี้ปล้น ข่มขืน ทำร้ายร่างกาย ใช้ความรุนแรง บรื๋อออ!!! ไม่เว้นแม้แต่เมืองเซาเปาโล ตอนนี้ก็ได้อิทธิพลมืดเข้าครอบงำไปแล้วเพราะเพิ่งเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัดไป ก็ได้กลุ่มนักการเมืองที่ขึ้นชื่อว่าโกงกินมาปกครอง เห็นเค้าลุ้น เซาเปาโล สเตท อยู่ ว่าพวกมันจะยึดไปได้ทั้งสเตทรึป่าว พวกคนมีความรู้ มีเงิน ทำงานหนักเลยลำบาก จ่ายภาษีหลังอาน

สังคมเสื่อม เห็นความเสื่อมของสังคมที่นี่แล้วขอทำใจอย่างแรง ทีวีก็โชว์แต่อะไรก็ไม่รู้ โป๊ๆเปลือยๆ กอดๆจูบๆ บางรายการก็ออกแนวลามก หาสาระไม่ค่อยจะได้ ไม่ก็โชว์ความรุนแรง ข่าวสารบ้านเมืองก็มีแต่ข่าวสร้างความหดหู่ใจ ไม่ฆ่าก็ปล้น ไม่ปล้น ก็อุบัติเหตุ ละครก็ไร้สาระ ไม่เห็นให้อะไรกับสังคมเลย ไม่มีการปลูกฝังคำสอนดีๆให้เด็ก เด็กวัยรุ่นเลยใจแตก หมกมุ่นแต่เรื่องดื่ม เรื่องเที่ยว เรื่องเพศสัมพันธ์ ผับที่นี่ อายุ 12 ก็เข้าได้ละ เพราะมีเปิดช่วงหัวค่ำให้เด็กต่ำกว่า 18 มาเพลิดเพลินได้ นักเรียนก็เรียนกันแค่ครึ่งวัน แต่งหน้าทาปากกันตั้งแต่นมยังไม่ตั้งเต้า หัดจูบกันตั้งแต่เสียงยังไม่แตกหนุ่ม พ่อแม่บางคนก็วัตถุนิยม มีเงินก็รู้จักแต่ใช้เงินซื้อของแพงๆประเคนตัวเอง ประเคนลูกเต้าแบบไม่คำนึงถึงอนาคตเด็ก แถมพวกนี้ชอบดูถูกคนอื่น นึกว่ามีเงินแล้วดีกว่าคนอื่นละมั้ง บางคนใช้แต่ของดีมียี่ห้อราคาแพงๆแค่อยากให้คนอื่นรู้ว่ามีตังค์ ผู้หญิงบางคนมีลูกก็ไม่เลี้ยงเอง กลัวคนดูถูกว่าไม่มีสตังค์ ต้องจ้างพี่เลี้ยง จ้างคนขับรถรับส่งลูก จ้างคนทำความสะอาดอีกต่างหาก ถ้ายังดูรวยไม่พอ ก็ต้องจ้างคนทำครัวด้วย ตัวเองจะได้มีเวลาไปทำงานหาเงิน เข้าร้านเสริมสวย ทำผม ทำเล็บ ช้อปปิ้ง แต่งตัวให้ดูฟู่ฟ่า อวดชาวบ้านว่าไม่ต้องลำบากเลี้ยงลูกเอง แล้วก็คอยเป็นคู่กัดกับแม่สามีเล่นๆ พ่อแม่ที่นี่ไม่ค่อยมีคำสั่งสอนดีๆให้ลูก เพราะในหัวมีแต่เรื่องความงาม กับเรื่องเซ็กซ์ พวกคนจนก็ขี้ขโมย พวกคนรวยก็ไม่เคยแบ่งปัน ไปไหนมาไหนก็ต้องระวังตัว พวกฉกชิงว่ิงราวจี้ปล้นมันมีเยอะ คำว่าเกรงใจก็ไม่รู้จักกัน น่าจับไปอยู่เมืองไทยให้บรรดาคุณปู่คุณย่าสั่งสอนซะให้เข็ด ประเทศเค้าไม่ค่อยให้ความสำคัญด้านการศึกษา ผู้คนก็เลยการศึกษาไม่ค่อยสูง เลยมารับจ้างทำความสะอาดซะเยอะ แต่จ้างมาทำความสะอาดแต่ละคนก็มีแต่ปัญหา พวกmaidกิตติมศักดิ์ บางคนก็ขี้เกียจ บางคนก็พูดมาก กินจุ ใช้ของเปลือง ขี้ขโมย ไว้ใจไม่ได้ แต่ก็ต้องจ้างเพราะต่อให้เลิกจ้างคนนี้ จ้างคนอื่นก็มีปัญหาแบบอื่นอยู่ดี เซ็ง กว่าจะเจอคนที่ถูกใจเล่นเอาซะเหงื่อตก!! คนดีๆบางทีเลยท้อ เพราะต้องต่อสู้กับสิ่งเหล่านี้ พอท้อเข้า สิ่งที่ต้องทำก็คือ ปรับตัวเองให้กลมกลืนกันไปซะเลย

ข้าวของแพง ไม่รู้จะแพงไปไหน ต่อให้มีตังค์ก็ไม่อยากซื้ออะไรหรอก เสียดาย ราคาแพงไม่สมเหตุสมผล เงินมันเฟ้อน่ะ มีอุปทานแต่ไม่มีอุปสงค์ รัฐบาลบ้าๆบอๆ มันคิดภาษีสูงๆเพราะมันโกงกินจากเงินภาษีประชาชน ของเลยแพงขึ้นเรื่อยๆจนเกินกำลังซื้อ พอคนไม่ซื้อมันก็ขึ้นภาษีสินค้าให้สูงขึ้นอีกเพื่อได้ในส่วนที่คนจำเป็นต้องซื้อ แล้วค่าเงินกลับแข็งแรงได้ งงจริง!!  ร้านบางร้านในห้างบางห้าง ร้างจนผีจะหลอก เพราะไม่มีลูกค้าเข้าไปซื้อ แต่ก็อีกล่ะ พวกผู้หญิงชอบช้อป ก็ช้อปกระหน่ำอยู่ดีก็น่าแปลกใจ เอาเงินมาจากไหน แต่ไม่นับช่วงเทศกาลนะที่คนมันต้องซื้อจริงๆเพราะคนที่นี่ต้องให้ของขวัญกันช่วงเทศกาลสำคัญๆเป็นมารยาท

ดราม่า คนที่นี่คงดูละครเยอะไป พวกบราซิลเลี่ยนเลยดราม่ามาก ขี้โมโห ขี้โวยวาย ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ตื่นตูม ไม่รู้จักทำใจให้สงบ ไม่เคยคิดว่าเป็นความผิดตัวเอง ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ เรื่องใส่อารมณ์นี่ยกให้เลย ไม่รู้เป็นอะไรกันทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย เหมือนอยู่ในละครน้ำเน่า อะไรนิดอะไรหน่อยก็โมโห คอมเพลน โวยวาย ขี้วีน ส่งภาษามือกันให้วุ่นไปหมด เห็นแล้วกลุ้ม เหนื่อย เหนื่อยแทน!!

ยังไม่หมด เดี๋ยวกลับมาบ่นต่อ....