การได้พบคนรัก "ที่รักในแบบที่เราต่างเป็น" ถือเป็น "ความโชคดี"
เพราะนั่นหมายถึง หากเราจะพยายามเป็นในแบบที่ดีที่สุดหรือดีกว่าเดิม
เพื่อตอบแทนความรักที่มีให้แก่กัน เราก็จะทำได้อย่างไม่เหน็ดไม่เหนื่อย
ไม่ง่ายที่จะมีโอกาสได้มอบความรักให้กับใครซักคน
และพร้อมที่จะใช้เวลาเรียนรู้และให้เวลากันและกัน
แบบไม่เร่งรัดและไม่เร่งรีบ รอบคอบและมั่นใจ
รักในสิ่งที่เราต่างเป็นและพร้อมที่จะปรับเปลี่ยนเพื่อเป็นในแบบที่เราจะเข้ากันได้ดี
เพราะชีวิตคนเราต่างมีเรื่องที่ต้องต่อสู้มากมาย ทุกอย่างสามารถกลายเป็นภาระหนักสร้างความอึดอัดรำคาญใจ
หลายคนจึงถอดใจ หลายคนจึงเปลี่ยนใจ
หลายคนเพียงหลงไหลกับความรักช่วงแรก
หลายคนเพียงดื่มด่ำกับความหอมหวานในช่วงเริ่มต้น
แต่ใคร...ที่จะไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรค และมอบการรับฟัง มอบการเอาใจใส่
มอบคำพูดปลอบใจ และชื่นชมยินดีอย่างจริงใจ
ความรักของฉั้น ก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบอะไร รักครั้งแรกไม่ใช่รักครั้งสุดท้าย
คนรักคนแรกไม่ใช่คนรักคนสุดท้าย
เราทุกคนต่างต้องผ่านความผิดหวัง เจ็บปวด -เพื่อเรียนรู้-
"การมีรัก" ไม่ต่างกับการเจียระไน "เพชร"
ที่ต้องผ่านขั้นตอนการค้นหาและแยกแยะ
"เพชร" ต้องผ่านการแยกแยะออกจาก "ก้อนหิน" ก้อนอื่นๆ
"คนรัก" ก็ต้องผ่านการเฟ้นหาเช่นกัน
แต่เมื่อพบแล้ว ต้องค่อยๆลงมือออกแบบตกแต่ง
เพชรต้องถูกเจียระไนอย่างประณีต บรรจง
จนกว่าจะเห็นค่าความเงางามจนสามารถตีค่าให้มันล้ำกว่าจิวเวอร์ร่ีประเภทอื่น
กว่าจะพบรัก ก็ต้องยอมเสียเวลาบ้างในการแยกแยะและค้นหา
และเริ่มเจียระไนความรักอย่างอดทน ค่อยๆออกแบบ ตกแต่ง จนกว่าจะได้รูปแบบที่ต้องการ
คุณค่าของทั้งสองอย่าง ไม่ใช่แค่การ "ได้ค้นพบ" เท่านั้น
หากแต่ยังอยู่ที่การ "ได้ใช้เวลาตกแต่งสิ่งๆนั้นให้สวยงามสมบูรณ์"
อย่าปล่อยให้ รัก ที่ผ่านเข้ามา กลายเป็นแค่ก้อนหินก้อนหนึ่ง
--เพียงเพราะแยกแยะไม่ออกและออกแบบไม่เป็น--
และอย่ามัวเสียเวลากับการเจียระไนหิน
--เพียงเพราะอยู่กับความหวังที่ว่า ไม่แน่มันอาจจะเป็นเพชรก็ได้--
สำหรับฉั้นแล้ว "ความรัก" ที่มีค่าดั่ง "เพชร"
เมื่อใดที่ได้ไว้ครอบครองแล้ว จะรักษาด้วยชีวิตของเราเอง
-- 14 กุมภา' 2553 --
วันวาเลนไทน์ ขอให้ทุกคนสมหวังกับความรักในทุกรูปแบบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น